մուրացկանի, [գոյական, ածական]
1. Մուրացող, ողորմություն հավաքող մարդ:
2. (փոխաբերական) Մի բան ձեռք բերելու համար դռնեդուռ ընկնող, ուրիշներից օգնություն խնդրող մարդ:

ա. գ. Մուրացիկ, մուրացող, մուրող, (հնց.) մրոթ, մուր, մուրիկ, մուրկան, մարակ, (բրբ.) ուզան, ուզող, ուզվոր, ժողովարար, ժողովք (ա) րար, ժողվրկան, խնդրկան, ճարըԱկան, մութռուբ, բոշա, փարսիք, պապուկ, քամանդք, ժուռեկան, խզան, խզնի, մածնի աման լպստող (անարգ.): || Աղքատ, թշվառական, կարոտ, կարոտյալ:

ա. Нищий, попрошайка.