նահատակի, [գոյական]
1. (կրոնական) Հավատի պաշտպանության համար զոհված մարդ:
2. (փոխաբերական) Որևէ գործի՝ գաղափարի ևն համար իրեն զոհաբերած մարդ:
3. (փոխաբերական) Շատ տանջված՝ տառապած՝ չարչարված մարդ:

գ. ա. (եկեղ.) Մարտիրոս, վկա, զոհ. նախավկա, նախամարտիրոս: Նախամարտիկ, առաջամարտիկ (հնց.):

ի Мученик, страдалец. ◊ Նահատակ լինել погибнуть, принять мученическую смерть.