նավահանգստի, [գոյական]
1. Ծովափին՝ լճափին կամ նավարկելի գետի ափին հատուկ հարմարություններով ու կառույցներով տեղ, որտեղ կանգ են առնում նավերը՝ բարձման-բեռնաթափման և ուղևորների իջնելու ու նստելու համար:
2. (փոխաբերական) Հանգստի՝ խաղաղության վիճակ՝ նպատակին հասնելու՝ պահանջներին
բավարարություն ստանալու հետևանքով:
3. (փոխաբերական) Հանգրվան, հանգստի՝ դադարի վայր:

գ. (ծով.) Նավակայան, քարափ (արևմտհ.), (Օնց.) նավակայք, մինա, ջրխան (բրբ.): Նավամատույց:

գստի 1. Порт, гавань. 2. (փխբ.) Пристанище.