[գոյական]
1. Նրբաճաշակ լինելը, նուրբ ճաշակ ունենալը:
2. Նուրբ ճաշակ:

գ. ճաշակավորո ւթյ ո ւն, փ ա փ կա ճա շակո ւթյուն (Ո զվդ.):

թյան 1. Изысканность, утончённость, изощрённость. 2. Тонкий вкус.