շեմքի, [գոյական]
1. Դռան շրջանակի ներքևի ու վերևի փայտերից յուրաքանչյուրը:
2. Դռան շրջանակն ամբողջությամբ:
3. Տան դռան՝ դարպասի անմիջապես առջևի տարածությունը:
4. (փոխաբերական) Նախամուտ, նախադուռ, որևէ բանի սկսվելու՝ վրա հասնելու՝ տեղի ունենալու մերձավորագույն պահ՝ ժամանակ: Երկիրը կանգնած էր հեղափոխության շեմքին:

գ. 1. Սեմ, սյամ, անդ, անդաստակ, (բրբ.) շեմ, շեմիկ, շեմկիկ, շեմիք, մղակ: 2. Մուտը, սկիզբ:

ի 1. Порог. 2. Притолока, притолка, верхняя перекладина двери. 3. Площадка непосредственно перед дверью. 4. (փխբ.) Преддверие. ♢ Շեմքը մաշել обивать, обить пороги. Շեմքը ոտք չի (չեմ) դնի ноги (чьей-л.) не будет (у кого-л. или где-л.).