շողի, [գոյական]
1. Լուսատու աղբյուրից՝ առարկայից նեղ շերտի ձևով արձակվող լույս, ճառագայթ, ճաճանչ: Արևի շողեր:
2. Ցոլք, փայլ, առարկայից արտափայլող շողք՝ ցոլք, Ադամանդի շող:
3. Նեղ անցքից կամ ճեղքից ընկնող լույսի շերտ: Պատուհանի մի ճեղքից միայն մի փոքրիկ շող էր թափանցում բանտախցի ներսը (ԳԹ):
4. (փոխաբերական) Նշույլ, որևէ բանի թեթև՝ աղոտ, արտահայտություն՝ դրսևորում: Հույսի շող:
5. (փոխաբերական, բանաստեղծական): Շուք, շքեղություն, պերճանք: Ապրում էր Կեսարի շնորհների՝ շողերի մեշ (Հ. Սենկևիչ):

1) գ. Շողք, ճառագայթ, ճաճանչ, շառավիղ, շա ռայ ւ, նշույլ, ցոլք:

2) տես 1. Տաքություն: 2. Տաք:

3) գ. (բսբ.) Մորենի, մորմենի:

ի 1. Луч. 2. Отблеск, отсвет. 3. (փխբ.) Проблеск, луч. Հույսի շող проблеск(и) надежды.