շոյանքի, [գոյական]
1. Շոյելը:
2. Դուրեկան՝ հաճելի խոսք՝ արտահայտություն՝ արարք, շոյիչ հանգամանք:

գ. Գգվանք, փայփայանք, փաղաքշանք, գուրգուրանք, խանդաղատանք, սիրաշահություն. (հզվդ.) գրգանք, քնքշանք, աղաաատանք:

ի Ласка.