ոսկորի, [գոյական]
1. Ողնաշարավոր կենդանիների ու մարդու կմախքի առանձին բաղկացուցիչ մաս:
2. Մահացածի աճյունի մնացորդ՝ մասունք (գործածվում է առավելապես՝ հոգնակի թվով):
3. Ձկան փուշ:
4. Որոշ կենդանիների ժանիքը՝ ատամը՝ եղջյուրը ևն, որպես զանազան իրեր սարքելու նյութ: Փղի ոսկոր:
5. (փոխաբերական) Կաշառք:
6. (փոխաբերական, արհամարհական) Բաժին, մաս:
7. (փոխաբերական) Կոփվածք, կերտվածք (մարդու):

գ. 1. Ոսկր, վանգ (հզվդ.): || Լիսեռ յուրաքանչյուրըԼ կկու (վերջինը): 2. Տես Կաշառք:

միս

կրի Кость. Ոսկորն ու կաշին մնաց, Ոսկորն է մնացել остались кожа да кости. Ոսկոր կրծող нищий, попрошайка. Ոսկոր գցել առաջը затыкать, заткнуть глотку (подачкой, взяткой и т. п.). Մինչև ոսկորները թրջվել промокнуть до костей. Մինչև ոսկորները սառչել промёрзнуть до костей.