[գոյական]
1. Որոշելը, որոշվելը:
2. Կազմակերպության՝ ընկերության ևն ժողովի կամ նիստի ընդունած վճիռ այս կամ այն խնդրի
մասին: Ընդհանուր ժողովի՝ սկզբնական կազմակերպության՝ կոմիտեի ոորոշում:
3. Կառավարական մարմնի կարգադրություն: Մինիստրների սովետի որոշում:
4. Խնդրի՝ առաջադրության՝ խաչբառի ևն լուծում:
5. Դիրքորոշում՝ կողմնորոշում որևէ հարցի՝ գործողության՝ գործելակերպի ևն մասին:
6. Մտադրություն, դիտավորություն:
7. (իրավաբանություն) Սովետական քրեական դատավարության մեջ՝ քրեական գործի
դատաքննության ժամանակ առանձին դատավարական հարցերի մասին դատարանի ընդունած վճիռը, քաղաքացիական դատավարության մեջ՝ առանձին դատավարական հարցերի մասին
դատարանի կամ դատավորի ընդունած վճիռը, որը ենթակա չէ կողմերի վիճաբանությանն ըստ
գործի էության :

գ. 1. Կարգադրություն, հրահանգ, հրաման: 2. Վճիռ; ՈրոշւԱւագիր (արևմտհ.): 3. Եզրակացություն: 4. Սահմանում:

շման 1. Определение. 2. Решение, постановление. ♢ Որոշում ընդունել՝ կայացնել принимать, принять решение, постановлять, постановить.