[չեզոք բայ]
1. Անհետանալ, աներևութանալ: (Փերիները) հենց շողաց ցոլքն առաջին՝ անտես, անհետ չքացան(Հ. Թումանյան):
2. Կորչել, անհայտանալ: Նա մոլորված ման Էր գալիս ակնոցներին՝ անընդհատ կրկնելով. ախր ո՞ր չքացավ անտերը:
3. Վերանալ, այլևս չլինել, գոյություն ունենալուց դադարել: Առաջվա առատ ու լի օրերը չքացել Էին (Ա. Բակունց):
4. Վերանալ, ցնդել, գոլորշիանալ: Առավոտյան մառախուղը չքացել Էր (Րաֆֆի):
5. (փոխաբերական) Գոյություն ունենալուց դադարել, անիրական դառնալ, զգայական ընկալման ոլորտից դուրս գալ (ինքնամոռացման, բուռն հուզման, մտամոլորության ևն հետևանքով): Տագնապով դարձնում Էր թերթերը ու կարդու՛մ, կարդու՛մ, կարդու՛մ: - Չքացել Էր աշխարհը: - Այգին դարձել Էր անիրական (Ե. Չարենց):

չբ. Աներևութանալ, անէանալ, անհետանալ, չքվել, անհայտանալ, կորչել, կորսվել, շոգիանալ, ցնդել, (հնց.) չքոտել, չքել, ոնդրկել, ոնդրկվել, աչքից կորչել; Երազ դառնալ:

երևալ, նկատվել

ացավ Исчезать, исчезнуть, пропадать, пропасть, сгинуть.