պայտի, պայտեր, [գոյական]
1. Բանող անասունների (ձիու, ջորու, էշի, նաև եզան) սմբակի կամ կճղակի չափսով ու ձևով
պատրաստված մետաղյա թիթեղ, որ խփում են սմբակին (կճղակին) վնասվելուց և սայթաքումից
պաշտպանելու համար:
2. Փոքրիկ մետաղյա թիթեղիկ, որ խփում են կոշկի տակի ծայրամասին կամ կրունկին:

գ. Լուսին, նալ (բրբ.):

ի Подкова.