պատվի, [գոյական]
1. Բարոյա-էթիկական (արժանապատվության, բարոյականության, խղճի ևն) այն սկզբունքների ամբողջությունը, որոնցով մարդ ղեկավարվում է իր հասարակական և անհատական կյանքի վարքագծում: Պատվի գործ: Պատվով երդվել:
2. Արժանիքների՝ վաստակների ևն համար մեկի վայելած հարգանք՝ ընդհանուր ճանաչում՝ հեղինակություն: Նրա պատիվը մեծ Է կոլխոզի մեջ (Ն. Զարյան):
3. Բարի անուն, համբավ, հռչակ: Գործարանային մակնիշի պատիվ: Գործարանի նոր արտադրանքը լավ պատվի և գնահատականի է արժանացել:
4. Արժանապատվության զգացում, պատվազգացություն: Կային ուսանողներ, որոնց համար գերագույնը միայն պատիվն էր (Ա. Բակունց):
5. Բարոյական անբասիրություն՝ անարատություն՝ անմեղություն (առավելապես՝ կանանց մասին): Շուշանիկի պատիվն անխախտ Է (Շիրվանզադե):
6. Պարծանք, պարծանքի առարկա: Խիզախությամբ ու հնարագիտությամբ նա շատ շուտով դարձավ գյուղի սիրելին, գյուղի պատիվը:
7. Փառք, հարգանք, հարգանքի՝ փառաբանության արտահայտություն՝ դրսևորում: Բոլորը նրան պատիվ են ցույց տալիս, <<պատի՜վ հերոսին>> գոռում:
8. (հնացած) Պատվանշան՝ պատվավոր կոչում ևն, որ շնորհվում Է մեկին՝ իր վաստակների համար: Պարանոցին կրում Էր նույնպես գոճարազարդ մանյակը, որից քարշ Էր ընկած արքայական լանջաց պատիվը (Մուրացան):
9. Հյուրասիրություն (ճաշկերույթ ևն) իբրև շնորհակալության, հարգանքի ևն արտահայտություն:
10. Մեկին (կառավարության ղեկավարին, դիվանագիտական բարձրաստիճան անձանց, հրամանատարներին ևն) մեծարելու՝ մեծարանքով ողջունելու արարողություն:
11. (քերականագիտություն) Համառոտագրված բառի վրա դրվող նշան (ւ):

գ. 1. Հարգանք, մեծա|ոսնք, պատկառանք, ակնածանք, ակնածություն: || Խաթր (բրբ.): 2. Դիրք, աստիճան, վարկ, համբավ, հռչակ, անուն, համարում, շուք, փառք, հարգ, արժեք: 3. Անարատություն, անաղարտություն,, մաքրություն, անպղծաթյուն (կնոջ), կուսություն (աղջկա): 4. Նամուս: 5. Պատվանշան, պատվանիշ, քաշ (տպգր.):

անպատվություն, արհամարհանք, քամահրանք

տվի 1. Честь. 2. Почёт, почесть. 3, Достоинство 4. (հնց.) Орден. 5. (քեր.) Титло, титла. ♢ Ի պատիվ в честь. Պատիվ անել оказывать, оказать честь кому-л. Պատիվ բռնել 1) տե՛ս Պատվի բռնել, 2) в знак уважения к старшим стоять перед ними со скрещёнными на груди руками. Պատիվ բերել делать, сделать честь. Պատիվ դնել почитать, почтить, уважать, уважить. Պատիվը գետնով գցել՝ տալ позорить, опозорить. Պատիվը գցել՝ ոտնատակ տալ бесчестить, обесчестить, позорить, опозорить, ославлять, ославить. Պատիվը ծախել продаться, продать честь. Պատիվը ճանաչել уважать (себя, кого-л.). Պատիվ(ը) պանել уважать. Պատիվ չբերել не делает, сделает чести. Պատիվ պահանջել требовать удовлетворения, ответа. Պատիվ տալ оказывать, оказать почести. Պատիվ ունենալ 1) пользоваться уважением, почётом, 2) иметь честь. Պատվի առնել՝ բռնել отдавать, отдать честь, брать, взять под козырёк, козырять, откозырять. Պատվի հետ խաղալ, Պատվին դիպչել играть с честью, задевать, задеть чью-л. честь. Պատվի զգացում чувство чести, собственного достоинства. Պատվո պահակ почётный караул. Պատվի նշան, տե՛ս Պատվո նշան։ Պատվից ընկնել терять, потерять честь, почёт, уважение. Պատվով դուրս գալ выходить, выйти с честью. Պատվով երդվել, Պատվո խոսք տալ клясться, поклясться честью. Պատվո նշան знак почёта. Պատվո տախտակ доска почёта.