պատկանելիքի, [գոյական]
1. Որևէ բանի՝ համալիրի ևն անհրաժեշտ մասը՝ միավորը հակդիսացող առարկա, պարագա, պիտույք: Որսորդական պատկանելիքներ:
2. Որևէ բան անքակտելի հատկանիշ՝ հատկություն, անքակտելիորեն ուղեկցող երևույթ՝ հանգամանք: Համեստությունը գեղեցկության անհրաժետ պատկանելիքը պիտի լինի:

տե՛ս Պատկանելիություն:

1. գ. Принадлежность (предмет). 2. ա. Принадлежащий.