[գոյական]
1. Պարզասիրտ լինելը, պարզասիրտի հատկությունը՝ բնավորությունը:
2. Պարզասիրտ վերաբերմունք՝ վարքագիծ՝ վարվելակերպ:

գ. Պարզամաոլ. թյուն, անկեղծություն, պարզություն, սրտաբացություն, բարեհոգություն, աննենգություն, անխարդսփտւթյո.ն, հստակություն (հզվդ.):

թյան 1. Простосердечие. 2. Прямодушие, простодушие, бесхитростность.