1)

[ածական]
1. Անպաճույճ, հասարակ, պարզ: Պարզունակ կահավորում՝ ոճ:
2. Հստակ, պարզ: Պարզունակ աչքեր:
3. Ոչ բարդ, հասարակ: Պարզունակ մեխանիզմ:
4. Ոչ բավականաչափ խոր, մակերեսային: Պարզունակ ուսումնասիրություն՝ շարադրանք:
5. Ոչ բավականաչափ խորիմաստ: Պարզունակ մտքեր:
6. Ոչ բավականաչափ կիրթ: Պարզունակ վերաբերմունք՝ շարժուձև:

2)

պարզունակի, [գոյական]
1. Դուռը ներսից փակելու փայտյա կամ երկաթյա ձող, սողնակ:
2. Մի սյունից մինչև մյուսը ձգվող և դրանք իրար հետ միացնող՝ կապող փայտե ձող:

1) ա. 1. Պարզ, անզարդ, հասարակ, անպաճույճ, անյե|3ևեթ: 2. Գռեհւիկ, կոպիտ: 3. Մակերեսային:

2) գ. Սողնակ, փակ, նիգ,

1) ա. 1. Простой, бесхитростный, нехитрый. 2. Ясный, чистый.

2) ի (հզվդ.) Задвижка, засов.