պարծանքի, [գոյական]
1. Զեռք բերած հաջողությունների՝ իր արժանիքների՝ առավելությունների՝ սխրանքների ևն գիտակցությունից առաջացող բավարարվածության՝ գոհունակության զգացում:
2. Պարծենալու առարկա, այն, ինչով կարելի է պարծենալ: Պատկերասրահը նրա պարծանքն էր:

գ. 1. Հպարտություն, փառք, պատիվ, պանծանք, պանծոլթյո.ն (հզվդ.): 2. Տես Անձնագովություն, Պարծենկոտություն:

ամոթ, ամոթխածություն

ի Гордость.