[գոյական]
1. Թշնամուն ջախջախելը, թշնամուն ռազմունակության վիճակից զրկելը:
2. Պարտելը, պարտվելը:
3. (փոխաբերական) Անհաջողություն, ձախողում:

գ. Պարտվողություն:

հաղթանակ

թյան 1. Поражение. 2. Проигрыш. ♢ Պարտություն կրել, Պարտության մատնվել терпеть, потерпеть поражение. Պարտության մատնել наносить, нанести поражение.