ջրաքարի, ջրաքարեր, [գոյական]
1. Ջրի մեջ գտնվող (կամ գտնված) և հղկված քար:
2. Մետաղյա ամանների պատերին ջուրը եռացնելուց գոյացած դիրտի պինդ շերտ:
3. Մեջը փոս արած քար՝ ջուր լցնելու համար (օգտագործվում Է որպես գուշ, դարբնոցի՝ ջրդեղման՝ ջրի աման ևն):

գ. (հնց.) Ջրամրուր:

ի 1. Накипь. 2. Галька.