ջրտան, [գոյական]
1. (գավառական) Շողտուն, ցրտնտուն, ցրտոն (ջրաղացի ստորին հարկը, ուր պտտվում է կոնդը 1)-ի (2), ջրաղացի այն մասը, որտեղ ջուրը երկանաքարերը դարձնելով դուրս է հոսում):
2. Տե՛ս Զուգարան (1):

գ. (բրբ.) 1. Շողաուն, ցրանտուն, ցրտոն էջրաղացի ստորին հարկըյ: 2. Տես Միզարան:

տան Водная камера мельницы.