սրբիչի, [գոյական]
1. Երկարուկի ձևով կտոր՝ երեսը, մարմինը, ամանները ևն սրբելու համար:
2. Գութանի խոփին կպչող հողը քերելու երկաթե կամ փայտե շերտ:

գ. 1. Անձեռօց, դաստառակ: Երեսսրբիչ, ձեռնասրբիչ: 2. Ջնջան, ջնջոց, փա լաս:

ի Полотенце.