1)

վախի, [գոյական]
1. Հոգեկան բուռն տագնապ՝ անհանգստություն (որևէ վտանգից, աղետից ևն), երկյուղ, ահ, սարսափ:
2. Վտանգի՝ աղետի՝ չարիքի կասկած՝ նախազգացում: Ամեն մեկի սրտում վատի վախը կար (Ժ.
Ավետիսյան):

2)

[ձայնարկություն]
Վշտի՝ ափսոսանքի՝ զղջման բացականչություն՝ ավա՜ղ, ափսո՜ս նշանակությամբ:

1) գ. Երկյուղ, սարսափ, զարհուրանք, սոսկում, ահ, ահուդող, ահասարսափ, ահաբեկություն, սարաուռ (փխբ.), (հնց.) վախություն, զահադանք, զանգիտանք, զանգիտություն, պահ, պակ, պակուցում, իատմնում, խեթ, տատամսություն, (բրբ.) զարզանդ, սրտադող, պահպոհ, քեն, լարզ, վզվզոլկ:

2) ձ. Ափսոս, մեղք, եղուկ:

համարձակություն, քաջություն

ի 1. Страх. 2. Испуг. 3. Боязнь, опасение. ◊ Վախը բռնել лечить от испуга (заговором, молитвой). Վախը չափել заговаривать, заговорить испуг.