1)

վայրի, [գոյական]
1. Երկրի մակերևույթի որոշ տարածություն՝ տեղ, որտեղ որևէ բան կա կամ կարող է լինել, անորոշ տեղ: Անծանոթ՝ ծանոթ վայրեր:
2. Այն տեղը՝ տարածությունը, որ զբաղեցված է որևէ բանով, որևէ բանի գտնվելու տեղը:
3. Այն տեղը՝ տարածությունը, որտեղ որևէ բան տեղի է ունենում՝ կատարվում է: Պատերազմի՝ աշխատանքի վայր:
4. Բնակելի տեղ, բնակավայր:

2)

[մակբայ]
1. Ցած (գործածվում է կապերի հետ): Դեպի վայր, ի վայր ևն:
2. Կազմում է հարադրական բայեր՝ ցույց տալով գոոծողության ուղղվածութունը դեպի ցած, ինչպես՝ վայր ընկնել, վայր գցել, վայր գալ, վայր բերել ևն:

գ. 1. Տեղ, կայան: 2. Գիրք, տեղանք: 3

1) ի 1. Местность. 2. Место. 3. Край, сторона.

2) մ. Вниз. ◊ Վայր բերել՝ գնել спускать, спустить, опускать, опустить. Վայր գալ спускаться, спуститься. Վայր գլորել скатывать, скатить. Վայր գցել свалить, сбрасывать, сбросить. Վայր ընկնել падать, упасть. Վայր թողնել опускать, опустить. Վայր իջնել слезть, спускаться, спуститься. Վայր հոսել стекать, стечь. Վայր ձգել, տե՛ս Վայր գցել: Վայր քաշել спускать, спустить, опускать, опустить.