վանքի, [գոյական]
1. Վանականների ու վանականուհիների կրոնական համայնք, որ ներկայացնում Է եկեղեցական-տնտեսական կազմակերպություն և ունի իր կալվածքներն ու կապիտալը:
2. Այդ համայնքի անդամների ամբողջրությունը:
3. Այդ համայնքին պատկանող եկեղեցին, բնակելի ու տնտեսական շենքերը և տիրույթները:

գ. (կրոն.) Մենաստան, աբեղայարան, աւբեղանոց, աբբայարան, միայնանոց, մենարան, եղբայրանոց, միանծնանոց, անապատ, (հզվդ.) կրոնաատան, կրոնավորանոց, կրոնավորաստան, կրոնարան, պարկեշտանոց, վանատուն, սև քար (բրբ.): 4

ի (կրոն.) Монастырь, обитель.