վրիժառուի, [գոյական, ածական]
1. Վրեժ առնող՝ լուծող, վրեժ լուծելու ձգտող, վրեժխնդիր:
2. Վրիժառություն՝ վրեժխնդրություն արտահայտող՝ պարունակող:
3. Քինախնդիր, աններող, ոխակալ:

տե՛ս Վրեժխնդիր;

1. գ. Мститель. 2. ա. Мстительный.