տաբուի, [գոյական]
1. Նախնադարյան ժողովուրդների մոտ որևէ գործողության՝ բառի՝ առարկայի ևն գործածության արգելք, որի խախտումը, ըստ սնոտիապաշտական պատկերացումների, պատժվում է գերբնական ուժերի կողմից:
2. (փոխաբերական) Արգելված բան:
3. (փոխաբերական) Արգելք:

օժանդակություն

ի 1. Табу, запрёт. 2. (փխբ.) Табу, что-либо запретное, запрещённое.