տանձի, [գոյական]
1. Տանձենու պտուղը:
2. Տե՛ս Տանձենի:
3. (փոխաբերական) Բթամիտ՝ ապուշ մարդ:

1) գ. (բսբ.) (բրբ-) Ամբասսփկ (մշկահոտ), համշե տանձ (համշենի), ճետոն էկարծյւ), ճըռ տանձի, մալաչի, մալաչենի, մեղրիկ, մեղրիկենի, մախրի, մախրիկ, մեհրանիկ. նռնիկ (կարմիր), սնչիկ (ձմեռային), աշնկենի (աշնանային), շթռոկ, շթուկ (վայրի, թթվաշ), շիկոռ, պռկոշ, սարի տանձ, լղսոլր, լդպոլր, լսեռկեն, խոզի տանձ, ծտի տանձ, ղզվիթ, վաշտավառ, վաշտևորի, պանտա, քարճին, քարճինի, ալխար, ալխարթ (վայրի), տաշղիկ (մանր), փաշեկ, հապին (հզվդ.):

2) տես Ապուշ, Բթամիտ:

ի Груша. ◊ Տանձ կշռել дремать. Վիզը տանձի կոթ՝ պոչ է դարձել сильно исхудал.