[ներգործական բայ]
1. Հարվածի՝ հրումների ուժով շարժել՝ տատանել՝ երերել, թափ տալով այս ու այն կողմ կամ ներքև ու վերև տանել-բերել:
2. Դողացնել, դողի մեջ գցել, դողով պատել, դող առաջացնել:
3. (փոխաբերական) Սաստիկ հուզել, հուզմունքով պատել: Նա քեզ ցնցեց, այդ սերը (Ե. Չարենց):
4. (փոխաբերական) Որևէ զգացումով համակել, մեծ ազդեցություն գործել, խորապես ներգործել՝ իր ազդեցության ենթարկել: Արտիստուհին իր երգ ու պարով ցնցում Էր դահլիճը (Վ. վաղարշյան):
5. (փոխաբերական) Թափ տալ, զգաստացնել, շարժել: Հարկավոր է ցնցել գյուղացուն ու բանվորին, կրթել (Ե. Չարենց):
6. Ամրությունը՝ կայունությունը խախտել, հարվածից՝ հրելուց ևն երերուն՝ անհաստատ դարձնել: Ավտոմոբիլը հարվածել է սյունին ու ցնցել տեղից:
7. (փոխաբերական) Խախտել, խանգարել: Իսկ հետո, երբ հեռուն ժամացույցը ցնցեց իր հատու զարկերով լռությունը... (Ե. Չարենց):
8. (փոխաբերական) Թոթափել, թափ տալով դեն նետել: Ցնցում եմ ինձնից իմ մեծ կսկիծս (Շեքսպիր):
9. (փոխաբերական) Շարժել, առաջացնել, բարձրացնել: Շաչող քամին ալիքներն է ցնցում իր խոլ թափով (Ե. Չարենց):

նբ. 1. Թափահարել, շարժել, սասանել, հուզել, երերել, &ուզաւէ, թնդել, տատանել, թոթվել, թափ տալ, (բրբ.) հարհարել, լնգահարել, ցնցխռթկել, կռւփի-կոլփի անել: 2. Դողացնել, յարսուռ բերել:

եցի 1. Трясти, встряхивать, встряхнуть, сотрясать, сотрясти. 2. (փխբ.) Потрясать, потрясти. 3. Расшатывать, расшатать. 4. Отряхивать, отряхнуть, отрясывать (устар.), отрясать (устар.).