փեշի, [գոյական]
1. Զգեստի քղանցք:
2. Գոգ, գիրկ:
3. Լեռան ստորոտ:
4. Անտառի՝ գյուղի՝ հանդի ևն ծայրամաս:
5. (հազվադեպ) Կանացի շրջազգեստ:

գ. 1. Քղանցք, քղանցատուտ, հանդերձ ատուտ, տուտ (ք), եզերք, ծամտակ, (քւզվդ.) շուրջք, հուսանք, դրոշակ, վառակ, կողանչ (բրբ.): 2. Ստորոտ էլեռանյ:

ի 1. Подол. 2. Пола. 3. (արևմտհ.) Юбка. 4. (փխբ.) Подошва горы, холма. ◊ Փեշերը այրված են и рад бы в рай, да грехи не пускают. Փեշը՝ Փեշից բռնել (մեկի) 1) возиться (с кем), 2) возлагать надежды (на кого). Փեշը փեշերն ընկնել кланяться в ноги (кому). Փեշը թափ տալ отрешиться. Փեշը կեղտոտ дурного поведения. Փեշը քաշել 1) предупредить, 2) зазвать. Փեշի տակ (մեկի) под опекой. Փեշի տակից նայել вытащить из укрытая. Փեշի տակովն անել замять, скрыть вину, проступок. Փեշի քարը քարերը թափել վեր ածել уступить, перестать артачиться, упрямиться. Փեշին դիպչել задеть. Փեշից՝ փեշերից կախ ընկնել՝ կախվել пристать с мольбой.