փոցխի, [գոյական]
1. Հերկած հողը փխրունացնելու գյուղատնտեսական ատամնավոր գործիք, որ հատուկ հարմարանքով լծվում Է եզներին կամ միացվում որևէ մեքենայի:
2. Ձեռքի գյուղատնտեսական ատամնավոր գործիք՝ հնձած խոտը կամ օրանը հավաքելու համար:

գ. (գյուղտնտ.) Տրմուխ, կռանդիլ, ճանկռիկ (բրբ.): II Մանկւեո, քախնոց (Հզվդ.):

ի 1. Грабли. 2. Борона.