[ածական]
1. Աճապարկոտ, շտապելու՝ փութալու սովորություն՝ հատկություն ունեցող:
2. Փութկոտությամբ արված, հապճեպորեն կատարված՝ արված:
3. (հնացած) Հոգատար:
4. Փութաջան:

ա. Վռազկոտ: Անհամբեր: || Փութաշարժ, արագաշարժ. (հզվդ.) փութասիրտ, վաղվաղկոտ. վաղվաղուկ, վաղվաղուն, փույթարագ:

դանդաղկոտ, հանդարտ, դանդաղաշարժ

1. ա. Торопливый, поспешный. 2. մ. Торопливо, поспешно.