փուքի, [գոյական]
1. Որևէ բանի մեջ հավաքված ու սեղմված օդ՝ գազ:
2. Շարժվող օդ՝ քամի:
3. Փորի քամի:
4. (փոխաբերական) Փուչ, անպետք, անպիտան:

1) գ. 1. Քամի, հով; 2. Փքարձակություն: 3. Տես Օդ: 4. Տես Հուզմունք, Բարկություն:

2) գ. Թեփ (ընդեղենի վբայի բարակ մաշկը 1: 4

1. գ. Воздух (сжатый, уплотнённый). 2. գ. Ветер. 3. ա. (փխբ.) Пустой, дрянной (человек). 4. (փխբ.) Пустоцвет. ◊ Փուք առնել надуться. Փուքը իջնել՝ նստել осесть. Փուքը թափել (մեկի վրա) излить жёлчь (на кого).