քաջքի, [գոյական]
1. (սնոտիապաշտություն) Բարի կամ չար առասպելական ոգի:
2. Դև:
3. (փոխաբերական) Շատ ուժեղ՝ վիթխարի ուժի տեր մարդ:
4. (փոխաբերական) Այլանդակ մարդ (արտաքնապես կամ հոգեպես ու բարոյապես):

գ. (սնոտ.) ԴԱ, այս (հնց.): Սատանա: Չարք:

ի 1. (սնոտ.) Бесы. 2. (փխբ.) Великан, исполин. ◊ Քաջքով բռնվել взбеситься.