քշոցի, [գոյական]
1. Անասուններին քշելու՝ վարելու ճիպոտ՝ փայտ:
2. Ճանճ քշելու հարմարանք, ճանճաքշի:
3. (եկեղեցական) Երկար կոթով ու բոժոժներով բոլորակ մետաղյա թիթեղ, որը շարժելով հնչեցնում են եկեղեցական արարողությունների ժամանակ:

գ. 1. Քշոցանի (եկեղեցով; 2. ճ-անճավան, ճանճքշի, ճանճաքշիկ (ճանճերիյ. 6

ի Опахало.