[ներգործական բայ]
1. (իրավաբանություն) Օրենքի հիման վրա վերցնել մեկից գույքը՝ ունեցվածքը և հանձնել պետությանը կամ
հասարակական կազմակերպություններին:
2. Իրենը՝ իր սեփականությունը՝ հատկությունը ևն կազմող մի բան տալ՝ տրամադրել ուրիշին, հանձնել:
Իրավունքը՝ օգտագործումը օտարել:
3. Իրենից հեռացնել՝ հանել՝ վանել: Գոյականի այդ հատկանիշը օտարել չի կարելի:
4. (փոխաբերական) Դուրս հանել, հեռացնել, հանել: Օտարել պոեմի հետագա ընդմիջարկումները:

նբ. Օտարացնել, եռացնել, անջատել: Խորթացնել, ուծացնել:

եց (իրավ.) Отчуждать, отчудить.